Holy shit
Door: Marco en Marjon
Blijf op de hoogte en volg Marjon
07 Augustus 2014 | Ghana, Accra
Holy Shit,
Het diepe geloof van de bevolking was ons al opgevallen. Bovenop de heilige berg waren honderden mensen zichzelf in een diepe trans aan het zingen. Ze kampeerden in kleine tentjes en krotten om maar zo dicht mogelijk bij de hemel te komen. De chauffeur die we voor de komende 6 dagen hebben ingehuurd, inclusief zijn comfortabele Trotro, zagen we gisteravond een hele lange tijd tot Allah bidden.
We zijn aangekomen in het dorp van de heilige apen. Bij aankomst liepen er al verschillende gewoon door het dorpje (niet meer dan een paar huizen). Vannochtend zijn we rondgeleid door een gids, hij nam ons mee naar het dorp en door het bos. Het was een oud mannetje met een erg aanstekelijke lach. Hij vertelde het prachtige verhaal over het ontstaan van het apenheiligdom. Een verhaal over een priester en een jager, te lang om hier te beschrijven. Maar de diepe band van de bevolking met de natuur was ontoerend, een diep geloof in de kracht van de voorvaderen, de spirituele band met dieren en bomen. In Nederland is de natuur iets waar je op zondag Guus uitlaat. Hier is er geen onderscheid tussen de omgeving en de ziel van de bevolking. Terwijl we door de pracht van dit oerwoud lopen, hoor ik een mannenstem zingen. Een hoge heldere melodie, de echo weerkaatst tussen de dikke stammen. Een mager mannetje op een oud barrel komt ons tegemoet fietsen, hij lacht zijn 3 tanden bloot als hij ons vriendelijk groet, dan zingt hij verder. De mens, het oerwoud en de melodie. De kans dat ik ooit een mooiere symphonie hoor is denk ik niet groot.
Natuurlijk zijn we gewoon toeristen. We genieten van de apen die naar ons toekomen. Hele groepen, ze eten uit onze handen, we kunnen ze aanraken en recht in de ogen kijken.
Tot slot gaan we naar de begraafplaats achter in het woud. Hier ligt de priester begraven met wie dit hele heiligdom is begonnen. Zijn graf is een klein ijzeren bordje tussen de bomen. Om hem heen staan tientallen andere bordjes. Daar liggen alle apen begraven die in Baobeng hebben gewoond. Als deze apen oud worden en voelen dat ze gaan sterven komen ze naar het dorpje toe. Ook apenmoeders waarvan de kinderen gestorven zijn brengen ze daar heen. De dorpsbewoners begraven ze dan met een speciaal ritueel, in een kist omwikkeld met witte doeken. Godwin vertelde ons dat in deze gebieden vrouwen lopen die ongeveer 150 jaar moeten zijn. Hijzelf zegt zijn over-over-overgrootmoeder te hebben gekend, ze was 144 jaar toen ze stierf. Je zou het een natuurgeloof kunnen noemen, maar op deze magische plek lijken de wonderen ,net als de diep geel/rode cacaoboon voor het oprapen te liggen.
Deze middag zijn we naar een hele grote waterval geweest. Het was er niet 1 maar drie bij elkaar. Heerlijk even de afkoeling want hier in het noorden wordt het toch steeds wel warmer. Het zou een toeristische plek moeten zijn maar ook hier is het wordt toerisme te groot voor deze plaats. Wat kunnen ze van dit land iets moois maken. De natuur is er prachtig. Tayor onze chauffeur voor de komende dagen rijdt ons nu verder. Op weg naar Larabanga waar we de watertank gaan plaatsen. En waar de directeur van de school Adi al met smart op ons en op de laptops van de ggd zit te wachten. Op weg naar de olifanten en het nationalepark Mole. hier goed met zn zessen en wat hebben we toch al veel mooie prachtige dingen gedaan als
Wat hebben we het vrijwilligers en ook mooie dingen gezien. Geen moment hebben we spijt van deze reis gehad. Geen van ons zessen!
Het diepe geloof van de bevolking was ons al opgevallen. Bovenop de heilige berg waren honderden mensen zichzelf in een diepe trans aan het zingen. Ze kampeerden in kleine tentjes en krotten om maar zo dicht mogelijk bij de hemel te komen. De chauffeur die we voor de komende 6 dagen hebben ingehuurd, inclusief zijn comfortabele Trotro, zagen we gisteravond een hele lange tijd tot Allah bidden.
We zijn aangekomen in het dorp van de heilige apen. Bij aankomst liepen er al verschillende gewoon door het dorpje (niet meer dan een paar huizen). Vannochtend zijn we rondgeleid door een gids, hij nam ons mee naar het dorp en door het bos. Het was een oud mannetje met een erg aanstekelijke lach. Hij vertelde het prachtige verhaal over het ontstaan van het apenheiligdom. Een verhaal over een priester en een jager, te lang om hier te beschrijven. Maar de diepe band van de bevolking met de natuur was ontoerend, een diep geloof in de kracht van de voorvaderen, de spirituele band met dieren en bomen. In Nederland is de natuur iets waar je op zondag Guus uitlaat. Hier is er geen onderscheid tussen de omgeving en de ziel van de bevolking. Terwijl we door de pracht van dit oerwoud lopen, hoor ik een mannenstem zingen. Een hoge heldere melodie, de echo weerkaatst tussen de dikke stammen. Een mager mannetje op een oud barrel komt ons tegemoet fietsen, hij lacht zijn 3 tanden bloot als hij ons vriendelijk groet, dan zingt hij verder. De mens, het oerwoud en de melodie. De kans dat ik ooit een mooiere symphonie hoor is denk ik niet groot.
Natuurlijk zijn we gewoon toeristen. We genieten van de apen die naar ons toekomen. Hele groepen, ze eten uit onze handen, we kunnen ze aanraken en recht in de ogen kijken.
Tot slot gaan we naar de begraafplaats achter in het woud. Hier ligt de priester begraven met wie dit hele heiligdom is begonnen. Zijn graf is een klein ijzeren bordje tussen de bomen. Om hem heen staan tientallen andere bordjes. Daar liggen alle apen begraven die in Baobeng hebben gewoond. Als deze apen oud worden en voelen dat ze gaan sterven komen ze naar het dorpje toe. Ook apenmoeders waarvan de kinderen gestorven zijn brengen ze daar heen. De dorpsbewoners begraven ze dan met een speciaal ritueel, in een kist omwikkeld met witte doeken. Godwin vertelde ons dat in deze gebieden vrouwen lopen die ongeveer 150 jaar moeten zijn. Hijzelf zegt zijn over-over-overgrootmoeder te hebben gekend, ze was 144 jaar toen ze stierf. Je zou het een natuurgeloof kunnen noemen, maar op deze magische plek lijken de wonderen ,net als de diep geel/rode cacaoboon voor het oprapen te liggen.
Deze middag zijn we naar een hele grote waterval geweest. Het was er niet 1 maar drie bij elkaar. Heerlijk even de afkoeling want hier in het noorden wordt het toch steeds wel warmer. Het zou een toeristische plek moeten zijn maar ook hier is het wordt toerisme te groot voor deze plaats. Wat kunnen ze van dit land iets moois maken. De natuur is er prachtig. Tayor onze chauffeur voor de komende dagen rijdt ons nu verder. Op weg naar Larabanga waar we de watertank gaan plaatsen. En waar de directeur van de school Adi al met smart op ons en op de laptops van de ggd zit te wachten. Op weg naar de olifanten en het nationalepark Mole. hier goed met zn zessen en wat hebben we toch al veel mooie prachtige dingen gedaan als
Wat hebben we het vrijwilligers en ook mooie dingen gezien. Geen moment hebben we spijt van deze reis gehad. Geen van ons zessen!
-
07 Augustus 2014 - 21:49
Peter Diepeveen:
Superinteressant om te lezen. Jullie kennen mij niet (alleen Jonne), maar ik lees met plezier jullie blog. Dan schaam je je bijna voor wat we hier allemaal hebben en kunnen. Goed werk doen jullie en wat fijn dat je er ook nog van kunt genieten.
Hartelijke groet,
Peter Diepeveen -
07 Augustus 2014 - 23:33
Erna Sommer:
Wat heerlijk om jullie te volgen. Wat een positiviteit. Ik volg jullie blog met interesse. Groeten Erna -
08 Augustus 2014 - 11:48
Kees Van Klaveren :
Wat mooi ook dit verhaal over het ontstaan en het leven van de apen die je kunt aanraken en eten geven. Dat jullie na al dat moeilijke werk ook een paar dagen genieten is heeeel goed. Van het Ebola virus in Ghana niets vernomen, houden het wel in de gaten.Hier is het ook zomer maar het weekend wel regen.kunnen we weer uitrusten. Liefs en groeten voor allemaal. Xxxxxx -
08 Augustus 2014 - 15:15
Truus Heijligers:
Lieve familie. Ben net terug van vakantie en lees nu al jullie verslagen en belevenissen. Heb wel veel aan jullie moeten denken de afgelopen 2 weken. Wat hebben jullie hard gewerkt, de 1e week in Accra en veel voor elkaar gekregen. Zo veel mensen blij gemaakt en bijgedragen aan hun dagelijkse levensbehoeften.
Zo mooi om te lezen hoe geweldig Godwin jullie geholpen heeft en hoe leuk hij is en hoe hij jullie kan oppeppen als het even te zwaar wordt.
Zo geweldig dat het gelukt is om de 2 kiosken ook daadwerkelijk te bouwen. De kinderen van Stap voor Stap kunnen straks weer genieten van jullie verhalen en foto's. En ze weten waarom ze zoveel rondjes gelopen hebben.
Ik was zelf zo gelukkig om in Ghana een paar weken te mogen verblijven, doordat mijn dochter Noortje voor stichting Kwame als vrijwilliger aan het werk was. Ik zie jullie werk, de mensen, de cultuur zo voor me. Een voorrecht en een rijke ervaring om een poos in zo'n ander land te kunnen zijn. Die markt in Kumasi, idd. nog nooit zo'n hectiek eerder gezien.
Lieve allemaal. vanaf nu kan ik jullie iedere dag volgen.
Fijn dat jullie het deze week een beetje rustiger aan kunnen doen en heel veel van het land kunnen zien.
Zo fijn dat jullie zoveel schrijven en zodat we een goed beeld krijgen.
dikke kus en veel succes voor jullie 6en
-
08 Augustus 2014 - 20:29
Karin:
Wederom: INDRUKWEKKEND!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
