Gisteravond hebben we opnieuw een voetbalwedstrijd mogen spelen met alle kinderen uit Larabanga. Toen we met de bus aankwamen renden alle kinderen al naar ons toe. Iedereen had minstens drie kinderen aan de hand en er werd onderling ruzie gemaakt over wie ons vast mocht houden. Marco maakte nu de foto's zodat Marjon dit keer mee kon spelen. En ja we hebben gewonnen 5-3 en het was super leuk. Wat een genot dat wij dorpsgenoten zijn geworden van Larabanga. Hier willen we zeker nog een keer naar toe. Dus ons project voor Ghana krijgt een vervolg.

Vanochtend kregen we (laatste dag bij national park) pas te horen dat je altijd de deuren moet sluiten van je huisje ook als je binnen bent. Dat hebben we geweten. Merlyn, Pepijn en Marco waren gisteren overdag in het huisje. Ineens werd de deur open gemaakt door mama baviaan die weer even wilde shoppen. Papa baviaan stond bij de achterdeur op de uitkijk. Uiteindelijk hebben de bavianen voor de tweede keer verloren want Marco kon ze met z'n oergeluiden verjagen. 2-0 voor ons. Nu we dit schrijven zijn we weet onderweg terug richting het zuiden. Dit nadat we vanmorgen met een brok in de keel afscheid hebben genomen van de mensen uit Larabanga. We hebben tandenborstels en tandpasta uitgedeeld. De foto's zeggen genoeg. De kinderen waren zo blij! Als dank voor onze aanwezigheid kregen we mooie lokale producten. Ook voor Niels Baas. Die de school en het dak hier heeft geplaatst. Dus Niels als je dit leest dan maken we snel een afspraak als we terug zijn!

De dames zijn helemaal blij. Gisteren heeft het heel kort geregent. Dit betekent dat we even water hadden om de haren te wassen. De ghanezen balen enorm het regent zo weinig dat er dus ook geen water is voor wc etc. Jammer we hadden al bijna dreads op ons hoofd hangen en nu zijn het ineens weer schone haren. Op naar het volgende avontuur.