Bedankt iedereen!
Door: Marco
Blijf op de hoogte en volg Marjon
25 Juli 2014 | Nederland, Elst
Toen we aan ons project 'we gaan voor Ghana' begonnen, voelde het voor ons gezin als een groot avontuur. Door een aantal toevalligheden kwamen we in contact met het prachtige werk van Stichting Kwame, en de bevlogen mensen daarachter. In onderling overleg kwamen we tot de conclusie dat het bouwen van 2 kiosken haalbaar moest zijn. Wat begon als een plan voor een avond sieraden verkopen, liep uit naar een heuse benefietmarkt, inclusief terras, rommelmarkt en live muziek.
Vol goede moed plaatste ik een advertentie op Marktplaats: 'gezocht, spullen die we kunnen verkopen op onze benefietmarkt, de opbrengst gaat geheel naar ons project voor Ghana'.
Er volgde slechts 1 reactie, geschreven door Harry, uit Rotterdam. Harry vond ons landverraders, uitschot en tuig. Harry was er van overtuigd dat 'die zwarte' aan een ketting in het oerwoud moesten worden gelegd, het liefst 3 x daags de zweep erover. Harry wenste heel Ghana ebola toe, en ons de galg.
Misselijk was ik, en ik zag een wereld vol Harrie's opdoemen, een lege plaats in een oneindig koud universum, waar de kille onderstroom van het racisme langzaam de boventoon aan het voeren was.
Ik heb snel de neiging om mijn enthousiasme overboord te kieperen bij de minste tegenwind, en Harry gaf me een welgemikte trap onder mijnachterste. De 2 kiosken leken een fata morgana onder de Afrikaanse zon.
En nu zit ik hier, we hebben nog 3 dagen te gaan voordat we richting Ghana vertrekken. De kinderen liggen op bed, de vuurkorf brand. Gisteren nog zagen we de lijkkisten aankomen in Eindhoven, de lange stoet zwarte wagens als een giftige slang door de groene vlakte van de Nederlandse savanne.
En toch, hoe diep deze tragedie mij ook heeft geraakt, ergens onderweg naar deze avond heb ik de hoop op een betere wereld gevonden.
Als ik mijn ogen sluit zie ik Merlyn, hij nam de leiding over de rommelmarkt op die prachtige dag in juni. Op zijn knieën zag ik hem werken om alles in en uit de vele dozen te krijgen. Ik zie Jonne, Auryn, en haar vriendinnen in de keukenploeg, hard werkend tot het laatste moment. Marjon en Pepijn, die overal en nergens de benefietmarkt maakte tot wat hij was. Zoveel mooie mensen die zich belangeloos in hebben gezet. Ouders, vrienden en familie, collega's,de mensen van de stichting, muzikanten en hobby koks, ze waren er en ze hielpen.
Achter het springkussen heb ik een traantje weg moeten vegen, in het stille besef dat er niets mooiers is dan elkaar werkelijk te leren kennen de kracht te kunnen zien van datgene wat ons menselijk maakt.
Ook na de benefietmarkt kregen we zoveel, van zoveel mensen. Geld, spullen, hulp en advies, een bron van goedheid en saamhorigheid. Naast de 2 kiosken kunnen we een watertank kopen voor een schooltje in Larabanga. We hebben spullen verscheept en we nemen spullen mee, en, met de hulp van stg. kwame, kunnen we nog veel meer.
Wat zou zo'n Harry nou? Ik voel medelijden voor hem, voor zijn eenzame roepen, zijn boosheid waar hij zichzelf zoveel meer mee beschadigd dan zijn medemens. Jullie hebben allemaal laten zien dat het beter moet, en beter kan in deze wereld, en met jullie steun gaan we daar een heel klein stukje aan bijdragen.
Marco.
Vol goede moed plaatste ik een advertentie op Marktplaats: 'gezocht, spullen die we kunnen verkopen op onze benefietmarkt, de opbrengst gaat geheel naar ons project voor Ghana'.
Er volgde slechts 1 reactie, geschreven door Harry, uit Rotterdam. Harry vond ons landverraders, uitschot en tuig. Harry was er van overtuigd dat 'die zwarte' aan een ketting in het oerwoud moesten worden gelegd, het liefst 3 x daags de zweep erover. Harry wenste heel Ghana ebola toe, en ons de galg.
Misselijk was ik, en ik zag een wereld vol Harrie's opdoemen, een lege plaats in een oneindig koud universum, waar de kille onderstroom van het racisme langzaam de boventoon aan het voeren was.
Ik heb snel de neiging om mijn enthousiasme overboord te kieperen bij de minste tegenwind, en Harry gaf me een welgemikte trap onder mijnachterste. De 2 kiosken leken een fata morgana onder de Afrikaanse zon.
En nu zit ik hier, we hebben nog 3 dagen te gaan voordat we richting Ghana vertrekken. De kinderen liggen op bed, de vuurkorf brand. Gisteren nog zagen we de lijkkisten aankomen in Eindhoven, de lange stoet zwarte wagens als een giftige slang door de groene vlakte van de Nederlandse savanne.
En toch, hoe diep deze tragedie mij ook heeft geraakt, ergens onderweg naar deze avond heb ik de hoop op een betere wereld gevonden.
Als ik mijn ogen sluit zie ik Merlyn, hij nam de leiding over de rommelmarkt op die prachtige dag in juni. Op zijn knieën zag ik hem werken om alles in en uit de vele dozen te krijgen. Ik zie Jonne, Auryn, en haar vriendinnen in de keukenploeg, hard werkend tot het laatste moment. Marjon en Pepijn, die overal en nergens de benefietmarkt maakte tot wat hij was. Zoveel mooie mensen die zich belangeloos in hebben gezet. Ouders, vrienden en familie, collega's,de mensen van de stichting, muzikanten en hobby koks, ze waren er en ze hielpen.
Achter het springkussen heb ik een traantje weg moeten vegen, in het stille besef dat er niets mooiers is dan elkaar werkelijk te leren kennen de kracht te kunnen zien van datgene wat ons menselijk maakt.
Ook na de benefietmarkt kregen we zoveel, van zoveel mensen. Geld, spullen, hulp en advies, een bron van goedheid en saamhorigheid. Naast de 2 kiosken kunnen we een watertank kopen voor een schooltje in Larabanga. We hebben spullen verscheept en we nemen spullen mee, en, met de hulp van stg. kwame, kunnen we nog veel meer.
Wat zou zo'n Harry nou? Ik voel medelijden voor hem, voor zijn eenzame roepen, zijn boosheid waar hij zichzelf zoveel meer mee beschadigd dan zijn medemens. Jullie hebben allemaal laten zien dat het beter moet, en beter kan in deze wereld, en met jullie steun gaan we daar een heel klein stukje aan bijdragen.
Marco.
-
25 Juli 2014 - 12:41
Peter:
Mooi geschreven marco,
Laat die Harry maar voor wat hij is en blijf vooral geloven in de mooie dingen die jullie al hebben gedaan en nog gaan doen! Die Harry komt er nog wel achter dat mensen elkaar nodig hebben!
Geniet ervan, goede reis, blijf geloven in wat jullie doen dan doe ik dat ook!
-
26 Juli 2014 - 09:21
Karin:
hoi lieve Jonne, Marjon, Marco , Auryn, merlyn en pepyn,
Het is nu 1 dag voor vertrek....
Eindelijk gaat jullie mooie en bijzondere reis bijna beginnen. Ik denk hieraan met gemengde gevoelens en zie op tegen het afscheid van morgen.
Maar ik weet dat dit een hele mooie, goed voorbereidde reis gaat worden met heel veel mooie en waardevolle momenten. ik kijk er naar uit om al jullie verhalen over 3,5 week te horen en jullie foto`s te zien.
Geniet ervan, dikke kus en tot morgen xxx
-
26 Juli 2014 - 23:26
Jacqueline Budel:
Lieve familie van Klaveren,
In 2007 ging Liz op 18 -jarige leeftijd voor 7 maanden werken in een weeshuis in Accra. Ook wij waren net als jullie nu onder de indruk van de vele steun die we kregen vóór Liz' vertrek maar ook hoe zij gevolgd werd toen ze er zat en hoe de mensen om ons heen bleven meedenken en ons enthousiasme en onze betrokkenheid deelden. Stichting Kwame is hierdoor geboren !!! En dan wordt het een olievlek en gaan prachtige mensen zoals Noortje, Lotte ,Truus en zo veel anderen met even veel gedrevenheid je helpen. En dan komt er ineens een heel gezin op ons pad ......... wat een mooi project hebben jullie er nu al van gemaakt, wat een werk verzet : wij zijn er erg door geroerd !!! Karin ,Liz en ik houden onze motivatie vast omdat we weten voor wie we het doen in Ghana maar jullie kennen de Gifty's ,Kwame's ,Helena's en Godwins nog niet eens en blijven maandenlang inzamelen en krijgen van alles voor elkaar.
We hopen dat jullie net als wij met het Afrika virus besmet worden......Het is tot nu toe al heel mooi geweest wat jullie allemaal gedaan hebben maar het wordt anders ,nog mooier als de mensen waar je het voor doet een gezicht krijgen, als je hun blijheid ziet.
Nogmaals zoveel dank,toitoitoi en geef Godwin en Helena een dikke knuffel van ons.We reizen in gedachten met jullie mee. Big hug ,ook namens Liz en Karin,Jacqueline.
Stichting Kwame -
27 Juli 2014 - 18:03
Erna Sommer:
Beste Marco,
Er schuilt een schrijver in je, wat heb je dit mooi verwoord.
Succes in Ghana.
Groet
Erna Sommer -
28 Juli 2014 - 21:56
Stella Nysten:
Dont't mind Harry! Hij heeft het meeste last van zijn gedachten!Geniet van het mooie land en van die lieve zwarte snoetjes die blij zijn met alles.Het is fantastisch dat jullie zoveel gekregen hebben.Hier in België krijg ik ook veel.Mijn Ghanese man brengt lekkere ananas mee voor mijn nicht en haar kindjes!Ze zijn er verzot op.Dus smullen jullie ook maar.Een vakantie om nooit meer te vergeten.l
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
